بوم امر به معروف و نهی از منکر
گاهی همه چیز را خیلی راحت میپذیریم و برای بهتر شدن وضع زندگیمان تلاشی نمیکنیم. غافل از اینکه خشت به خشت زندگی اجتماعیمان را خود ما روی هم میگذاریم و بنای زندگیمان را شکل میدهیم. راستی شنیدید که میگن خشت اول چون نهد معمار کج، تا ثریا میرود دیوار کج؟
درباره تمرین
در بند بیست و ششم بیانیه گام دوم انقلاب آمده است: «شعور معنوی و وجدان اخلاقی هرچه بیشتر در جامعه رشد کند، برکات بیشتری به بار میآورد؛ این، بیگمان محتاج جهاد و تلاش است و این تلاش و جهاد، بدون همراهی حکومتها توفیق چندانی نخواهد یافت».
گاهی همه چیز داریم و همه امکانات برایمان مهیا شده است اما باز هم احساس خوشبختی نداریم. گویی همه چیز در اختیارمان گذاشتهاند اما آن هوایی که ما را سرخوش کند و به ما آرامش بدهد در جریان نیست. جامعه نیز چنین است. گاهی در یک جامعه پیشرفته زندگی میکنیم اما اخلاق، همدلی، گذشت و برادری نیست. همه نسبت به یکدیگر بیتفاوت هستند و خوشبختی تنها در داشتن یا نداشتن خلاصه میشود.
بوم امر به معروف و نهی از منکر از شما میپرسد، چقدر نسبت به محیط اطرافتان احساس مسئولیت دارید؟ آیا همه چیز را برای خودتان میخواهید، یا رفاه و آرامش بقیه مردم نیز برایتان مهم است؟ شما چه سهمی در گسترش خوبیها و بدیهای اطرافتان دارید؟ مخاطب این بوم همه کسانی هستند که جامعه را خانواده خود میدانند و نمیتوانند نسبت به سرنوشت دیگران مثل سرنوشت خودشان بیتفاوت باشند.
پیام بگذارید